Tańce Polskie

W polskim nieprofesjonalnym ruchu artystycznym pojawiło się w 1994 roku nowe zjawisko. Jest nim organizacja imprez w formule konkursu, na których pary taneczne prezentują swoje umiejętności w tańcach polskich. Nowa forma tańca znalazła akceptację wśród dzieci, młodzieży i dorosłych, o czym świadczy ich liczny udział w dotychczas organizowanych konkursach.
Przedmiotem rywalizacji są te tańce polskie, które w przeszłości stały się popularne na terenie całego kraju i były chętnie tańczone przez różne warstwy społeczne, przez co zyskały nazwę polskich tańców narodowych.

Na zdjęciu para w wizytowych strojach. Tańczą na parkiecie.

Pary prezentują więc na parkiecie tańczonego już w XV i XVI wieku krakowiaka i poloneza, nieco młodszego mazura, a także tańce najmłodsze wiekiem – kujawiaka i oberka, które dopiero z końcem XIX stulecia stały się tańcami różnych warstw.

Celem ruchu jest popularyzacja polskich tańców narodowych zarówno wśród dzieci i młodzieży, jak i osób dorosłych. Dzięki aktywnemu uczestnictwu, coraz to większej grupy tancerzy, w turniejach tańców polskich, polskie dziedzictwo taneczne udaje się ocalić od zapomnienia, a także wpłynąć na jego dalszy rozwój.

Zespół Folklorystyczny „Wielkopolanie” od wielu lat bierze udział w Turniejach Polskich Tańców Narodowych. Tancerze poza regularnymi próbami Zespołu spotykają się na sali treningowej i pod okiem instruktora Jana Galasińskiego podnoszą swoje umiejętności taneczne, ćwiczą nowe kombinacje i kroki aby jak najlepiej się zaprezentować i konkurować z parami z całej Polski.

W ciągu wielu lat zmagań „Wielkopolanie” stali się ważnym punktem na mapie ośrodków prezentujących Polskie Tańce Narodowe i zawsze pokazuje wysoki poziom artystyczny, który owocuje czołowymi miejscami na wydarzeniach organizowanych w całej Polsce.