Święta Bożego Narodzenia, obchodzone od IV w., na przestrzeni wieków kształtowały zwyczaje ludowe i obrzędy religijne. Jedne z nich stopniowo znikały, inne dotrwały do naszych czasów w formie szczątkowej lub wzbogaconej. Zwyczaje pogańskie zespoliły się z chrześcijańskimi, a każdy naród zabarwił je specyficznymi cechami własnej kultury, nadając im swoistą treść.
Pięknym zwyczajem bożonarodzeniowym jest śpiewanie kolęd. Kolęda przez wieki towarzyszyła wszędzie Polakom. Kolędy śpiewała i śpiewa cała Polska. Ponadto kolęda jest żywym pomnikiem dawnych wieków, spuścizną, która nas z nimi łączy, sympatyczną swoją prostotą i swoim charakterystycznym humorem, jest wyrazem uczuć szlachetnych i dobrych. Jest w niej dostojność i skupienie duchowe, zaduma i tęsknota, rzewność i czułość. Jest więc kolęda zarazem pieśnią kościelną i świecką, chętnie śpiewaną w kościele i w domu. 

Najpiękniejszą kolędą „Bóg się rodzi” 17 grudnia „Wielkopolanie” rozpoczęli swoje spotkanie wigilijne. Wraz z tancerzami zespołu przy wigilijnym stole zasiedli również Przyjaciele, znajomi oraz byli tancerze „Wielkopolan”. Przy dźwiękach kapeli wszyscy śpiewali najpiękniejsze polskie pastorałki i kolędy, a po oficjalnych podziękowaniach podzielili się tradycyjnie opłatkiem.

PK