30 / 08 / 21

Kultura Lachów Sądeckich

na zdjęciu tancerze i muzycy ubrani w stroje ćwiczebne

Od 26-29 sierpnia tancerze i muzycy Zespołu uczestniczyli w warsztatach szkoleniowych z zakresu Lachów Sądeckich w Piwnicznej Zdrój. Zajęcia dla tancerzy prowadził etnolog, regionalista, kierownik Zespołu Regionalnego „Mystkowianie”, Patryk Rutkowski.  Podczas trzydniowych warsztatów poznańscy artyści poznawali najbardziej charakterystyczne dla tego subregionu tańce, krok oraz figury, niejednokrotnie już zapomniane bądź odtworzone w trakcie badań prowadzonych przez Patryka Rutkowskiego.

Lachy to grupa etnograficzna, która wg etnografów uważana jest za region przejściowy pomiędzy Krakowiakami a Góralami Karpackimi. W skład tej dużej grupy wchodzą : Lachy Sądeckie zwane także Lachami Podegrodzkimi, Lachy Limanowskie i Lachy Szczyrzyckie. Wszystkie te grupy od północy graniczą z Krakowiakami, a od południa z grupami góralskimi. Wymienione grupy regionalne najbardziej różni ubiór świąteczny, ale mają też wiele podobieństw, szczególnie w jego kroju i zdobnictwie. Podobieństwa i wspólne cechy występują w niektórych tańcach. Tancerze wszystkich Lachów tańczą małymi krokami na płaskiej stopie, przy lekko ugiętych kolanach i wyprostowanej sylwetce. W większości tańczą po linii koła, obrotami w prawo i w lewo, często zmieniając kierunek wirowania. Tańczą żywiołowo, przytupują i pogwizdują z umiarem, przemieszczają się swobodnie w przestrzeni, każda para po swojej linii koła. W całym regionie zachowała się tradycja przyśpiewki wykonywanej przede wszystkim przez tancerza, przed tańcem zamawianym u muzyki. Wśród kilkunastu tańców, które młodzi artyści poznawali w pocie czoła wymienić można Suwaną, Kowala, Szewca, Polkę z nogi, Cientom polkę, , Śtajerka oraz Krzyżoka. Zajęcia śpiewu prowadziła Dominika Szoldrowska, a z zakresu muzyki prowadził Damian Cwynar.

Uzupełnieniem warsztatów były spotkania z tancerzami oraz muzykami Zespołu Regionalnego „Dolina Popradu” oraz Zespołu Regionalnego „Mystkowianie”

            „Wielkopolanie” mieli także możliwość zwiedzić Sądecki Park Etnograficzny, największe muzeum skansenowskie w Małopolsce, prezentujące architekturę drewnianą i tradycyjną kulturę ludową lokalnych grup etnograficznych – Lachów, Pogórzan i Górali Sądeckich oraz grup etnicznych: Łemków, Niemców i Cyganów. Na powierzchni 20 ha znajduje się kilkadziesiąt budynków, m.in. zagrody chłopskie, XVII-wieczny dwór szlachecki z unikalną polichromią we wnętrzach, folwark dworski oraz osiemnastowieczne świątynie: kościół rzymskokatolicki, cerkiew greckokatolicka i kościół protestancki. W jednym z sektorów odtworzono zabudowę kolonistów niemieckich z Gołkowic Dolnych, a na skraju lasu małe osiedle cygańskie. Ekspozycja skansenu prezentuje chronologiczne, majątkowe i społeczne zróżnicowanie kultury ludowej Sądecczyzny, a wiedzę o tradycji regionu wzbogacają tematyczne wystawy etnograficzne: “Izba weselna” i “Maziarstwo łemkowskie”. Tradycyjny charakter ma  otoczenie zagród wraz z zakomponowaniem zieleni. Najnowszą atrakcją jest Miasteczko Galicyjskie z rekonstrukcją niewielkiego placu rynkowego, ratusza, karczmy, remizy strażackiej i  domów mieszczańskich. Można tu wynająć pokoje gościnne oraz sale konferencyjne. Na terenie skansenu odbywają się cykliczne oraz okazyjne prezentacje dawnych wiejskich rzemiosł, kuchni regionalnej i warsztatów rękodzielniczych, zaś latem liczne, plenerowe imprezy folklorystyczne.

Podoba Ci się ten artykuł? Podziel się ze znajomymi: