Święto Zmarłych, jedno z ważniejszych świąt w okresie jesiennym, to czas przemyśleń i refleksji nad własnym życiem niestety w oparciu o zakończone życie znanych nam osób. Biorąc pod uwagę fakt, iż „człowiek żyje tak długo, jak długo trwa pamięć o nim” przywołujemy do wspomnień sylwetki osób, które odeszły od nas. Wspominamy bliskich, przyjaciół, znajomych, zadając sobie pytanie o czas przemijania, kruchość i sens życia.

„Wielkopolanie” corocznie odwiedzają groby tych, którzy tworzyli karty historii zespołu, dbali o narodowe dziedzictwo kulturowe, kreowali piękno tańca, muzyki i stroju. Wspominają swoich kierowników, tancerzy, muzyków, pracowników, osoby wspierające swoją wiedzą działalność zespołu.

           Wśród nich najważniejszą rolę odegrała Mirosława Bobrowska (1932-2017), wybitna i zasłużona pedagożka i animatorka kultury, była folklorystą i etnochoreografem. Ukończyła studia ekonomiczne ze specjalnością pedagogiczną. Studiowała etnografię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ukończyła studium folklorystyczne ze specjalnością tańca ludowego i reżyserii widowisk oraz kursy teatralne dla nauczycieli. Szczególną uwagę i troskę poświęciła na kształceniu kadry instruktorów zespołów folklorystycznych poprzez organizację kursów kwalifikacyjnych II i III stopnia w Poznaniu realizowanych wspólnie przez Pałac Kultury (obecnie CK Zamek) i Kuratorium. Rozległa działalność Mirosławy Bobrowskiej jako animatora kultury wynika z jej szerokich zainteresowań, wiedzy, pracowitości i przemyślanych wartości celów i pasji działania, ale też jej talentu twórczego i umiejętności współpracy z ludźmi i instytucjami. Jej twórcza praca jest podstawą do działań dla licznych instruktorów i choreografów na terenie całego kraju. Poprzez wieloletnią pracę badawczą odkryła najpiękniejsze sekrety tradycji i kultury wielkopolskiej przenoszonej obecnie przez animatorów i twórców na polskie sceny. Całe swoje życie poświęciła na pielęgnowanie kultury narodowej i regionalnej, kształcąc i przekazując jej historyczne wartości licznym rzeszom młodych ludzi, ukazując im bogactwo spuścizny ojców. 

           Roman Matysiak (1933-2009). Kierownik Zespołu Folklorystycznego „Wielkopolanie” dawniej „Cepelia Poznań” w latach 1962-1965. Tancerz, choreograf, reżyser, animator kultury, założyciel Zespołu Pieśni i Tańca „Wielkopolska” oraz współtwórca takich zespołów jak m in. Zespół Ziemi Konińskiej, Zespół Pieśni i Tańca Trzemeszno, Zespół „Lusowiacy” czy Cygański Zespół Terno. Był uczniem szkoły baletowej w Monachium. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kantego i Szkołę Baletową przy Operze Poznańskiej oraz Szkołę Instruktorów Tańca Ludowego w Jadwisinie. Był głównym choreografem kilku zespołów, realizatorem i scenarzystą dużych widowisk plenerowych, widowisk dla dzieci, układów choreograficznych do telewizyjnych programów muzycznych. Współpracował z wybitnymi twórcami kultury, był wychowawcą kilkunastu choreografów. Jego zainteresowania dotyczyły tańca, literatury historyczno-naukowej, etnografii oraz materialnej kultury ludowej. Z własnych osiągnięć najwyżej cenił opracowanie choreograficzne dla telewizyjnych cykli „Qui pro quo” oraz autorstwo scenariuszy widowisk plenerowych i reżyserię obrzędowej części Dożynek Wielkopolsko-Archidiecezjalnych.           

           Wacław Wróblewski (1924-2011). Kierownik Zespołu Folklorystycznego „Wielkopolanie” dawniej „Cepelia Poznań” w latach 1965-1983. Pedagog sportu i tańca, choreograf, certyfikowany Choreoterapeuta – Terapeuta Tańcem, specjalista w zakresie rehabilitacji osób niewidomych, prekursor pedagogiki tańca i form gimnastycznych osób niewidomych i słabowidzących. Pracował jako: nauczyciel tańca ludowego i akrobatyki sportowej w Państwowej Szkole Baletowej w Poznaniu (1962-1970), choreograf i kierownik artystyczny zespołów pieśni i tańca (1965-2004): ‘Borowiacy’ (Tuchola), ‘Cepelia-Poznań’ (1965-1983, Poznań), ‘Pierwszych Piastów’ (Lednica), ‘PGR’ (Czerniejewo), ‘Gnieźnianie’ (Gniezno), współpracował z Polskim Teatrem Tańca jako pedagog grup „Terapii tańcem dla osób niewidomych” w czasie Międzynarodowych Warsztatów Tańca Współczesnego (2002-2007), z Katedrą Wychowania Fizycznego Osób Niepełnosprawnych, Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu (od 2000). Uhonorowany: Medalem Towarzystwa Hipolita Cegielskiego ‘Labor Omnica Vincit’, Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury (1969), Medalem za Zasługi dla Oświaty, Kultury i Sportu (1993), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2000). Członek honorowy Polskiego Stowarzyszenia Choreoterapii-Polski Teatr Tańca (Poznań).

           Henryk Maniecki (1953-2002). Kierownik Zespołu Folklorystycznego „Wielkopolanie” dawniej „Cepelia Poznań” w latach 1983-2002. Animator kultury, pedagog,  choreograf,  oddany kulturze polskiej. Założyciel Dziecięcego Zespołu Folklorystycznego „Cepelia – Poznań” obecnie „Wielkopolanie” w 1988 roku. Współpracował z wieloma wielkopolskimi zespołami m.in. Młodzieżowym Zespołem Folklorystycznym w Środzie Wielkopolskiej, a także zespołami polonijnymi w Brazylii, Rosji i na Ukrainie tworząc dla nich liczne programy choreograficzne. Instruktor, wykładowca na licznych kursach i warsztatach w tym na Studium tańca kierunek taniec ludowy w Poznaniu. Pomysłodawca Międzynarodowych Spotkań Folklorystycznych w Poznaniu. Człowiek pełen wigoru, dowcipu, z niesamowitym poczuciem humoru, otwarty, spontaniczny, kochał ludzi i folklor.

PK