Bezkresna Mongolia
Możliwość wyjazdu do obcego kraju w celu zaprezentowania tradycyjnego polskiego folkloru jest za każdym razem wyjątkowym i ekscytującym przeżyciem. Właśnie to miał okazję zrobić Zespół Folklorystyczny “Wielkopolanie” podczas swojej ostatniej podróży do Ułan Bator w Mongolii, aby w dniach od 15 do 20 czerwca wystąpić na festiwalu folkloru i rękodzieła “Asia Folk 2023”.
Zanim opuściliśmy Polskę, grupa wyjazdowa spędziła długie tygodnie na przygotowaniach i próbach. Ciężko pracowaliśmy, aby udoskonalić swoje tradycyjne tańce i muzykę oraz uszykować stroje, które miały ukazać piękno i bogactwo polskiego folkloru. Mimo ogromnej odległości dzielącej Poznań od stolicy Mongolii była to podróż, na którą Wielkopolanie czekali od dawna. Grupa była podekscytowana możliwością zaprezentowania swojego programu artystycznego na festiwalu oraz spotkania z innymi grupami folklorystycznymi z całego świata. Sam festiwal, odbywający się na centralnym i reprezentacyjnym placu miasta Ułan Bator, był żywym i ekscytującym wydarzeniem z udziałem wykonawców z całego świata. Nie sposób opisać naszej radości wywołanej możliwością uczestnictwa w tak wspaniałym święcie tradycji i kultury. Podkreślić należy także ogromną serdeczność narodu mongolskiego, z którą spotykaliśmy się praktycznie na każdym kroku oraz tego, jak bardzo byli oni gościnni i przyjaźni.
Występy Wielkopolan okazały się ogromnym sukcesem. Międzynarodowa publiczność była zachwycona zaprezentowaną wiązanką tradycyjnych tańców, muzyki oraz popisów pochodzących z regionu Beskidu Śląskiego. Uhonorowaniem starań Zespołu było zaś przyznanie nagrody II miejsca przez międzynarodowe jury festiwalu. Wydarzenie to bez wątpienia stanowiło dla Zespołu niepowtarzalną okazję do rozpropagowania polskiego dziedzictwa kulturowego.Podczas festiwalu członkowie Zespołu zyskał możliwość spotkania się i nawiązania kontaktów z artystami ludowymi z różnych stron całego świata. Mieliśmy okazję nie tylko podzielić się naszą kulturą i tradycjami, ale również poznać unikalny folklor Mongolii, Chin, Korei, Indonezji, czy też Jakucji. Grupa była szczególnie zainteresowana poznaniem tradycyjnych tańców Mongolii i innych krajów reprezentowanych na festiwalu. Ogromne wrażenie wywołał ogrom pasji i zaangażowania innych grup folklorystycznych wyrażany w występach scenicznych. Mieliśmy również możliwość podzielenia się własnymi tradycjami oraz wiedzą o polskim folklorze. Było to wzbogacające doświadczenie, którego nigdy nie zapomnimy. Podczas wizyty grupa miała także okazję spotkać się z pracownikami polskiej ambasady w Mongolii oraz poznać historyczne i kulturowe atrakcje miasta. Poprzez obcowanie z tradycyjną mongolską kuchnią, muzyką i tańcem, a także współpracę z lokalnymi artystami i muzykami, grupa miała na celu wzmocnienie więzi kulturowych między Polską a Mongolią. Członkowie zespołu byli zachwyceni pięknem miasta i wyjątkową mieszanką tradycyjnej i nowoczesnej architektury. Grupa poświęciła czas na spacer po mieście, podziwiając tętniące życiem ulice, kolorowe targowiska i wspaniałe zabytki, takie jak Klasztor Czojdżin-lamy, wspominany wcześniej Plac Suche Batora, oraz nowoczesne i interaktywne muzeum Czyngis-Chana.
Wyjeżdżając zaś poza granice miasta, mogliśmy doświadczyć widoku największego na świecie pomnika konnego, przedstawiającego mierzącego 40 metrów wysokości Czyngis-Chana, uzyskując tym samym jeszcze większy wgląd w bogate dziedzictwo kulturowe Mongolii. Nie sposób nie wspomnieć także o odwiedzeniu usytuowanego na wzgórzu Zaisan pomnika Nieznanego Żołnierza. Trud wspinaczki na szczyt wynagrodził wspaniały widok na miasto Ułan Bator, okoliczne góry i rzekę Tuul, jak i sam niepowtarzalny obiekt-okrągły mozaikowy obraz pamiątkowy, przedstawiający dzieje Mongolii w XX wieku. Wielkopolanie stanęli przed pewnymi wyzwaniami w komunikowaniu się z ludem mongolskim ze względu na różnice językowe i kulturowe. Odkryli jednak, że muzyka i taniec to uniwersalne języki, które pozwalają im porozumieć się z gospodarzami. Ciężko pracowaliśmy, aby poznać i zrozumieć mongolskie zwyczaje, które pomogły nam pokonać wszelkie bariery. Interakcje grupy z lokalnymi społecznościami, artystami i muzykami, a także ich kontakt z tradycyjną kulturą mongolską dostarczyły cennych spostrzeżeń i doświadczeń, które na pewno będą podstawą przyszłej owocnej współpracy. Podsumowując, pięć dni spędzonych w Ułan Bator pozwoliło Wielkopolanom docenić wyjątkowe piękno mongolskiej kultury i pozwala zaliczyć wyjazd jako kolejny, służący jako świadectwo siły wymiany kulturowej w promowaniu takich wartości jak tolerancja, otwartość i wzajemne zrozumienie.
Karol Białecki